ابزار هدایت به بالای صفحه

امیرالمومنین علی علیه السلام خطبه دویست و شش نهج البلاغه 

هر کس شعار تفرقه سر داد واجب است اورا به قتل برسانید حتا اگر خود من باشم

عبارت حضرت اینه که ولو تحت عمامتی که در مقام استعاره یعنی خود من باشم

دوازده پیام مدیریتی از حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام: تحفه ایست که خدمت دوستان عزیزم تقدیم مینمایم

۱- به جای ازدیاد کارها به تداوم صحیح آنها بیندیشید. «حکمت ۲۷۰»

۲- برای رسیدن به هدف ها و مقام های بلند، همّت بلند داشته باشید. «خطبه ۲۱۱»

۳- از تجارب و اندرزها پند بگیرید و از آنها بهره برداری کنید تا دچار نقص نشوید. «نامه ۳۱، خطبه ۱۷۵»

۴- از شدت سختی نهراسید، زیرا هراس، شکننده تر از خود کار است و به گشایش امور امیدوار باشید. «حکمت ۱۶۶ و ۲۴۶»

۵- اگر به انجام مسئولیتی گردن نهادید، به آن وفا کنید. «حکمت۳۲۷»

۶- هیچ وقت کارهای اهم را فدای امور مهم نکنید. «حکمت ۲۷۱»

۷- پیش از پذیرش هر کاری، به دانش آن مجهز شوید. «حکمت ۴۳۹»

۸- خویشتن را اصلاح کنید تا خداوند کارهای شما را اصلاح کند. «نهج البلاغه»

۹- پست ها، امانت و وسیله خدمتگذاری اند، نه منبع بهره برداری. «خطبه ۱۳۱»

۱۰- پست ها میزان آزمایش شمایند، بکوشید تا سربلند بیرون آیید. «خطبه ۳۳»

۱۱- مشورت پذیر باشید، اگر مشورت نکنید، تباه می شوید. «نامه ۶۹»

۱۲- با زیردستان خود مانند پدری مهربان رفتار کنید. «نامه ۵۲»

ارامش یعنی همین متن امیرالمومنین علیه السلام:

ای مالک ! بدان اگر مهربان باشی تورا به داشتن انگیزه های پنهان متهم میکنند، ولی مهربان باش. 

اگرشریف و درستکارباشی فریبت میدهند ، ولی شریف ودرستکار باش . نیکیهای امروزت را فراموش میکنند، ولی نیکوکار باش . بهترینهای خودت را به دیگران ببخش ، حتی اگر اندک باشد . 

درانتها خواهی دید آنچه می ماند میان تو و خدای توست، نه میان تو ومردم.......

*نهج البلاغه *

بسم الله الرحمن الرحیم

󾁅اللهم صل على محمد وآل محمدوعجل فرجهم

󾔒🌲󾠨󾁁 قال الصادق علیه السلام :

صاحِبُ النِّیَّةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ القَلبِ السَّلیمِ ، لأَنَّ سَلامَةَ القَلبِ مِن هَواجِسِ المَحذوراتِ بِتَخلیصِ النِّیَّةِ للّه  فِى المورِ کُلِّها؛

󾀽󾁍󾁅کسى که نیّت درست داشته باشد، دل سالم و پاک دارد، زیرا سالم داشتن دل از وسوسه هاى شیطانى به سبب خالص گردانیدن نیّت در همه کارها براى خداوند است.

󾕅مصباح الشریعه ، ص53󾁅󾠨󾀼󾬌󾀽󾁁:🌳🌳🌳🌳🌳 امیرالمومنین ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ:

ﻻ‌ ﻏِﻨَﯽ ﮐﺎﻟﻌَﻘﻞِ، ﻭ ﻻ‌ ﻓَﻘﺮَ ﮐﺎﻟﺠَﻬﻞِ، ﻭ ﻻ‌ ﻣﯿﺮﺍﺙَ ﮐﺎﻻ‌َﺩَﺏ ﻭ ﻻ‌ ﻇَﻬﯿﺮَ ﮐﺎﻟﻤُﺸﺎﻭَﺭَﻩ؛

󾀽󾔒󾁁ﻫﯿﭻ ﺛﺮﻭﺗﯽ ﭼﻮﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻓﻘﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺮﺍﺛﯽ ﭼﻮﻥ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

󾔁ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼ‌ﻏﻪ(ﺻﺒﺤﯽ ﺻﺎﻟﺢ) ﺹ478

ث

حکمت شماره:94 

   وَ قَالَ ع :  

اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَایَةٍ لاَ عَقْلَ رِوَایَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِیرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِیلٌ

  ترجمه حکمت شماره : 94 

   و فرمود (ع )

هرگاه خبرى شنیدید آن را نیک بفهمید و در آن بیندیشید، نه اینکه بشنوید و نقل کنید. زیرا نقل کنندگان علم بسیارند ولى ، اندیشه کنندگان در آن اندک اند.

نهج البلاغه

اللّهُمَّ انْشُرْ عَلَیْنا غَیْثَکَ وَ بَرَکَتَکَ، وَ رِزْقَکَ وَ رَحْمَتَکَ، وَ اسْقِنا سُقْیاً نافِعَةً مُرْوِیَةً مُعْشِبَةً، تُنْبِتُ بِها ما قَدْ فاتَ... 

خداوندا، سفره باران و برکت و رزق و رحمتت را بر ما بگستران، و ما را سیراب کن به بارانى سودمند و سیراب کننده و رویاننده گیاهان، که به سبب آن برویانى آنچه را از دست رفته... (خطبه143نهج البلاغه)

کلامی زیبا ازامیر المومنین علی علیه السلام..

ای مالک ! بدان اگر مهربان باشی  تورا به داشتن انگیزه های  پنهان متهم میکنند، ولی مهربان باش. اگرشریف و درستکارباشی فریبت میدهند ،  ولی شریف ودرستکار باش .   نیکیهای امروزت را فراموش میکنند، ولی نیکوکار باش .  بهترینهای خودت را به دیگران ببخش ، حتی اگر اندک باشد . درانتها خواهی دید آنچه می ماند میان تو و خدای توست، نه میان تو ومردم.......

*نهج البلاغه *

خطبه ۳-شقشقیه 

۱ شکوه از ابا بکر و غصب خلافت 

آگاه باشید به خدا سوگند ابا بکر، جامه خلافت را بر تن کرد، در حالی که می‏دانست جایگاه من نسبت به حکومت اسلامی، چون محور آسیاب است به آسیاب که دور آن حرکت می‏کند. او می‏دانست که سیل علوم از دامن کوهسار من جاری است، و مرغان دور پرواز اندیشه‏ها به بلندای ارزش من نتوانند پرواز کرد. پس من ردای خلافت رها کرده و دامن جمع نموده از آن کناره گیری کردم و در این اندیشه بودم که آیا با دست تنها برای گرفتن حق خود به پاخیزم یا در این محیط خفقان‏زا و تاریکی که به وجود آوردند، صبر پیشه سازم که پیران را فرسوده، جوانان را پیر، و مردان با ایمان را تا قیامت و ملاقات پروردگار اندوهگین نگه می‏دارد پس از ارزیابی درست، صبر و بردباری را خردمندانه‏تر دیدم. پس صبر کردم در حالی که گویا خار در چشم و استخوان در گلوی من مانده بود. و با دیدگان خود می‏نگریستم که میراث مرا به غارت می‏برند. 

۲ بازی ابا بکر با خلافت 

تا اینکه خلیفه اوّل، به راه خود رفت و خلافت را به پسر خطّاب سپرد. سپس امام مثلی را با شعری از أعشی عنوان کرد: مرا با برادر جابر، «حیّان» چه شباهتی است (من همه روز را در گرمای سوزان کار کردم و او راحت و آسوده در خانه بود.) شگفتا ابا بکر که در حیات خود از مردم می‏خواست عذرش را بپذیرند، چگونه در هنگام مرگ، خلافت را به عقد دیگری در آورد. هر دو از شتر خلافت سخت‏ دوشیدند و از حاصل آن بهره‏مند گردیدند. 

۳ شکوه از عمرو ماجرای خلافت: 

سرانجام اوّلی حکومت را به راهی در آورد، و به دست کسی (عمر) سپرد که مجموعه‏ای از خشونت، سختگیری، اشتباه و پوزش طلبی بود زمامدار مانند کسی که بر شتری سرکش سوار است، اگر عنان محکم کشد، پرده‏های بینی حیوان پاره می‏شود، و اگر آزادش گذارد، در پرتگاه سقوط می‏کند. سوگند به خدا مردم در حکومت دومی، در ناراحتی و رنج مهمّی گرفتار آمده بودند، و دچار دو رویی‏ها و اعتراض‏ها شدند، و من در این مدت طولانی محنت‏زا، و عذاب آور، چاره‏ای جز شکیبایی نداشتم، تا آن که روزگار عمر هم سپری شد. 

۴ شکوه از شورای عمر: 

سپس عمر خلافت را در گروهی از قرار داد که پنداشت من همسنگ آنان می‏باشم پناه بر خدا از این شورا در کدام زمان در برابر شخص اوّلشان در خلافت مورد تردید بودم، تا امروز با اعضای شورا برابر شوم که هم اکنون مرا همانند آنها پندارند و در صف آنها قرارم دهند ناچار باز هم کوتاه آمدم، و با آنان هماهنگ گردیدم. یکی از آنها با کینه‏ای که از من داشت روی بر تافت، و دیگری دامادش را بر حقیقت برتری داد و آن دو نفر دیگر که زشت است آوردن نامشان. 

۵ شکوه از خلافت عثمان: 

تا آن که سومی به خلافت رسید، دو پهلویش از پرخوری باد کرده، همواره بین آشپزخانه و دستشویی سرگردان بود، و خویشاوندان پدری او از بنی امیّه به پاخاستند و همراه او بیت المال را خوردند و بر باد دادند، چون شتر گرسنه‏ای که بجان گیاه بهاری بیفتد، عثمان آنقدر اسراف کرد که ریسمان بافته او باز شد و أعمال او مردم را برانگیخت، و شکم بارگی او نابودش ساخت. 

۶ بیعت عمومی مردم با امیر المؤمنین علیه السّلام: 

روز بیعت، فراوانی مردم چون یال‏های پر پشت گفتار بود، از هر طرف مرا احاطه کردند، تا آن که نزدیک بود حسن و حسین علیه السّلام لگد مال گردند، و ردای من از دو طرف پاره شد. مردم چون گلّه‏های انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند. امّا آنگاه که به پاخاستم و حکومت را به دست گرفتم، جمعی پیمان شکستند و گروهی از اطاعت من سرباز زده و از دین خارج شدند، و برخی از اطاعات حق سر بر تافتند، گویا نشنیده بودند سخن خدای سبحان را که می‏فرماید: «سرای آخرت را برای کسانی برگزیدیم که خواهان سرکشی و فساد در زمین نباشند و آینده از آن پرهیزکاران است» آری به خدا آن را خوب شنیده و حفظ کرده بودند، امّا دنیا در دیده آنها زیبا نمود، و زیور آن چشم‏هایشان را خیره کرد. 

۷ مسؤولیت‏های اجتماعی 

سوگند به خدایی که دانه را شکافت و جان را آفرید، اگر حضور فراوان بیعت کنندگان نبود، و یاران حجّت را بر من تمام نمی‏کردند، و اگر خداوند از علماء عهد و پیمان نگرفته بود که برابر شکم بارگی ستمگران، و گرسنگی مظلومان، سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن انداخته، رهایش می‏ساختم، و آخر خلافت را به کاسه اوّل آن سیراب می‏کردم، آنگاه می‏دیدید که دنیای شما نزد من از آب بینی بزغاله‏ای بی ارزش‏تر است. 

گفتند: در اینجا مردی از أهالی عراق بلند شد و نامه‏ای به دست امام علیه السّلام داد و امام علیه السّلام آن را مطالعه می‏فرمود، گفته شد، مسایلی در آن بود که می‏بایست جواب می‏داد. وقتی خواندن نامه به پایان رسید، ابن عباس گفت یا امیر المؤمنین چه خوب بود سخن را از همان جا که قطع شد آغاز می‏کردید امام علیه السّلام فرمود: هرگز ای پسر عباس، شعله‏ای از آتش دل بود، زبانه کشید و فرو نشست، ابن عباس می‏گوید، به خدا سوگند بر هیچ گفتاری مانند قطع شدن سخن امام علیه السّلام این گونه اندوهناک نشدم، که امام نتوانست تا آنجا که دوست دارد به سخن ادامه دهد. 

می‏گویم: (معنای سخن امام علیه السّلام که فرمود، 

کراکب الصّعبة، 

این است که اگر سوار کار مهار شتر سرکش را سخت بکشد، و مرکب چموشی نافرمانی کند، بینی او پاره می‏شود، و اگر مهارش را رها کند، چموشی کرده در پرتگاه سقوط قرار می‏گیرد و صاحبش قدرت کنترل او را ندارد. می‏گویند «اشنق الناقه» یعنی بوسیله مهار، سر شتر را بالا بکشد و «شنقها» نیز می‏گویند که ابن سکّیت در کتاب اصلاح المنطق گفته است. اینکه فرمود 

«اشنق لها» 

و نفرمود «اشنقها» برای آنکه این کلمه را مقابل 

«اسلس لها» 

قرار داد، گویی فرموده باشد که اگر سر او را بالا کشد. یعنی آن را واگذارد تا سر خود را بالا نگاه دارد).