🌳🍀 قسمت اول از شرح مطلب سوم المطالب السلوکیه🍀🌳
🍀🌺🍀 اندیشیدن در امور کلی عالم 🍀🌺🍀
قال الله تعالی فی قرآن الکریم:
"و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون"
از این آیه شریفه و آیات دیگر قرآنی و احادیث فراوان در باب معرفت، و همچنین اقوال بزرگان از اهل حکمت و معرفت،چنین بر می آید که غرض از خلقت انسان در دنیا،شناخت و معرفت الله بوده است.
در تفسیر این آیه شریفه بیان شده:"لیعبدون" "ای لیعرفون" عبادتی که از روی شناخت و معرفت باشد.
گفته ی عارف هم همین است که می خواهد طالبین معرفت را به وسیله های مختلف به مقصد اعلی برساند.
محتوای مطلب سوم،یکی از راههای رسیدن به این شناخت ومعرفت و چگونگی دستیابی به این مقصد عالی از عرفان را نشان می دهد،که عبارت است از:تفکر در امور کلی جهان طبیعت.
اگر کسی بتواند عقل وفکر خود را در آیات آفاقی و انفسی که از امور کلی است،سیر دهد،دیگر فکر او به سراغ امور جزیی و مادی،و اموری که بهره ی معرفتی ندارند،نمی رود.
لذا سالک باید به صورت مداوم،فکر خود را در نمونه هایی از خلقت الهی در عالم دنیا و جهان هستی ،که از امور مورد برداشت همه انسانهاست،سیر دهد.
از این تفکر،بازدهی عملی برای پیشرفت شناخت و معرفت الهی پیدا می کند.مانند: تفکر در خلقت زمین و آسمان و حقیقت نفس.
فرزندان مایه افتخار یا ذلت والدین
... ومضاف الیک فی عاجل الدنیا بخیره و شره کودکان پاک و معصومند و سرزمین وجودشان آماده افشاندن هر بذری است. والدین می‌توانند باغبانانی دلسوز و با تدبیر باشند و دشت حاصلخیز وجود فرزندانشان را به باغستانی سرسبز و بارور تبدیل کنند یا در شمار کشاورزان ناآگاه و بی‌تجربه جای گرفته، در سرزمین وجود فرزندانشان خارهای آزاردهنده کشت کنند. البته ثمره تلخ و شیرین فرزندان، سرانجام به والدین می‌رسد. اگر فرزندان نیک باشند، مایه نیکنامی و افتخار والدین می‌شوند و اگر درست تربیت نشوند، مایه خواری و بدنامی آنان خواهند بود. آری، چه بسیار والدینی که سالها پیش بدرود حیات گفتند، ولی به سبب فرزندان و یادگاران صالح و شایسته، همچنان نامشان زنده و یادشان گرامی است و ندای «خدایش بیامرزد» مؤمنان هدیه روحشان است. در مقابل گروهی از والدین، به خاطر فرزندان زشت کردارشان مورد خشم و نفرت دیگران قرار گرفته‌اند و نفرین مردم پیوسته بدرقه راهشان. بدین جهت امام (ع) در آغاز سخنش می‌فرماید: «فرزند انسان جزئی از وجود اوست و خیر و شرش با وی گره خورده است.» این هشداری به والدین است که اگر برای تربیت فرزندانشان اهمیت قایل نیستند و اگر آینده فرزندانشان را نمی‌خواهند، دست کم به نیک نامی خویش بیندیشند.
(تربیت از دیدگاه امام سجاد ع)
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله و الصلوه على رسول الله و على ءاله امناء الله
در قرآن مجید زیاده از بیست جا عبارت لقاءالله و نظر بر خداوند وارد شده ، وهکذا در تعبیرات انبیا و ائمه (علیهم السلام( و از این طرف هم در اخبار، در تنزیه حق - جل و علا - کلماتى وارد شده که ظاهرش تنزیه صرف است از همه مراتب معرفت .
علماى شیعه - رضوان الله علیهم - را هم در این باب مذاق هاى مختلفه است ؛ عمده آن دو مذاق است :
۱ - تنزیه صرف؛ حتى اینکه منتهاى معرفت همان فهمیدن این است که باید خداوند را تنزیه صرف نمود و آیات و اخبارى که در معرفت و لقاءالله وارد شده است ، آنها را تاءویل نمود. مثلا تمام آیات و اخبار لقاءالله را معنى مى کنند بر مرگ و لقاء ثواب و عقاب .
۲ - و فرقه دیگر را مذاق این است که اخبارى که در تنزیه صرف وارد شده است باید جمع کرد میان آنها و اخبار تشبیه و اخبارى که ظاهر در امکان معرفت و وصول است، به این صورت:
• اخبار تنزیه صرف را حمل کرد [اولا] به معرفت به طریق رؤیت به این چشم ظاهر و [ثانیا] به معرفت کنه ذات اقدس الهى؛
• و اخبار تشبیه و لقاء وصول و معرفت را حمل کرد به معرفت اجمالى و معرفت اسماء و صفات الهى و تجلى مراتب ذات و اسماء و صفات حق تعالى ، به آن میزان که براى ممکن ، ممکن است .
و به عبارت دیگر، کشف حجب ظلمانیه و نورانیه که براى عبد شد؛ آن وقت معرفت بر ذات حق تعالى و اسماء و صفات او پیدا مى کند که آن معرفت از جنس معرفت قبل از آن کشف نیست .
و به عبارت دیگر، انوار جمال و جلال الهى در قلب و عقل و سر خواص اولیاى او تجلى مى کند، به درجه اى که او را از خود فانى مى نماید و به خود باقى مى دارد؛ آن وقت محو جمال خود نموده و عقل او را مستغرق معرفت خود کرده، و به جاى عقل او خود تدبیر امور او را مى نماید. اگرچه بعد از این همه مراتب کشف سبحات جلال و تجلى انوار جمال و فناى فى الله و بقاى بالله ، باز حاصل این معرفت ، این خواهد شد که از روى حقیقت از وصول به کنه معرفت ذات ، عجز خود را بالعیان و الکشف خواهد دید.
رساله لقاء الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی
مقدمه
بخش اول
رساله "لُبّ‌اللُباب "
پست [5]
🌿معرفت اجمالی وطرح کلی سلوک 🌿
بسم الله الرحمن الرحیم
و صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطاهِرینَ، وَ لَعْنَةُ اللَهِ عَلَى اعْدائِهِمْ أجْمَعینَ.
وَ بَعْدُ قَالَ اللهُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ:
سَنُرِیهِمْ آیاتِنَا فِى الْآفَاقِ وَ فِى أنْفُسِهِمْ حَتّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أ وَ لَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلَى کُلِّ شَىْءٍ شَهیدٌ
أَلا إِنَّهُمْ فِى مِرْیَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِکُلِّ شَىْءٍ مُحِیطٌ
چه مبارک سحرى بود و چه فرخنده شبى
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
بى خود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلّىّ صفاتم دادند
گرفتاری بشر درظلمت مادیّت
بشر مادّى در بیداء ظلمت مادّیّت زندگى مىکند، و در دریاى بیکران شهوات و کثرات غوطه مىزند، هر آن، موجى از علائق و وابستگىهاى مادّى او را به طرفى پرتاب مىکند، هنوز از لطمات و صدمات آن موج به حال نیامده موجى سهمگینتر و دهشتانگیزتر که از علاقه به مال و ثروت و زن و فرزند سرچشمه مىگیرد سیلىهاى متوالى به صورت او نواخته و او را در قعر امواج خروشان این بحر ژرف و دریاى هولناک فرو مىبرد، به طورى که ناله و فریادش در میان نهیب امواج ناپدید مىگردد. به هر جانب که مىنگرد مىبیند که حرمان و حسرت که از آثار و لوازم لا ینفکّ مادّه فساد پذیر است، او را تهدید و ترعیب مىنماید. در این میان فقط گاهگاهى یک نسیم جانبخش و روح افزایى به نام جذبه او را نوازش مىدهد و چنین مىیابد که این نسیم مهرانگیز او را به جانبى مىکشد، و به مقصدى سوق مىدهد، این نسیم متمادى نبوده گاه و بىگاه مىوزد.
وَ انَّ لِرَبِّکُمْ فِى ایّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ ألا
فَتَعَرَّضُوا لَهَا وَ لا تُعْرِضُوا عَنْهَا
سیرو سلوک در اصطلاح عرفاء
در این موقع سالک به سوى خدا، جانى گرفته و از تأثیر همان جذبه الهیّه تصمیم مىگیرد که از عالم کثرت عبور کند و به هر ترتیب که میسور است بار سفر بربندد و از این غوغاى پردغدغه و مولم خود را خلاص کند. این سفر را در عرف و اصطلاح عرفاء سیر و سلوک نامند.
سلوک، یعنى پیمودن راه، و سیر، یعنى تماشاى آثار و خصوصیّات منازل و مراحل در بین راه. زاد و توشه این سفر روحانى مجاهده و ریاضت نفسانى است، زیرا قطع علائق مادّه بسیار صعب و دشوار است، بنابراین اندک اندک رشته هاى علقه عالم کثرت را پاره نموده و از عالم طبع سفر مىنماید.
کتاب .. أسرارُ الصَّلٰوة ..
🌴باب دوم ؛ آداب ظاهری تخلّی ( واجب و مستحب )
" قسمت ... ٥ " ص ٣٤
✔ وسوسه و الهامات در قلب ..
خصوصی ترین اثری که برای قلب آدمی حاصل می شود، همین خطورات قلبی است. یعنی همان فکر و یادی می باشد که به شکل خاطره و تذکر بر دل آدمی می گذرد، و شوق و نفرت ناشی از همین خطورات قلبی است که حاصل می شود و انگیزه جلب و دفع نیز همین می باشد؛
زیرا نیت و اراده و عزم از همین خطورات قلبی سرچشمه می گیرد؛ پس سرچشمه همه کارهای بشر، همان چیزی است که نخست در دل انسان می گذرد و پدید می آید. این امر، میل آدمی را تحریک و از میل، نیت و اراده بر می خیزد، و اراده، عضلات را به حرکت وا می دارد، و از حرکت عضلات ، کار انجام می شود.
▪خطورات قلبی بر دوسته است:
یک نوع خطوراتی می باشد که انسان را به بدی می کشاند و نتیجه اش ضروری است که از آن ضرر، خیری قوی تر از آن حاصل نمی شود.
نوع دیگر، خاطرات محمود و پسندیده است که خیر و خوبی می آورد؛ آن هم خیری که هیچ ضرری نداشته باشد، نه خیری که ضررش کم تر از خیرش است.
و خاطرهٔ محمود و پسندیده ای که انسان را به کار خیر دعوت می کند، خداوند به وسیله فرشتگان به بندگان افاضه می نماید و به آن "الهام" می گویند و آن چه آدمی را به پلیدی می کشاند، به واسطه شیطان است و آن "وسوسه" نامیده اند، و به لطفی که دل را برای الهام فرشتگان و قبول آن ها آماده می سازد، "خذلان" می گویند.
پس فرشته، آفریده ای است که خداوند، او را برای افاظهٔ خیرات که علم و کشف حقیقت و وعدهٔ به انجام کار خوب باشد آفریده، و شیطان موجودی است که خداوند متعال آفرید و کارش، وعده دادن به بدی و فحشا و ترساندن انسان از فقر می باشد! و هر گاه تصمیم به انجام کار خیری بگیرد، او را نگران می کند و دل آدمی همیشه میان این دو حالت، در نوسان است.
تذکرة المتقین. پست4
علامه تهرانی می فرمایند ؛این حقیر کرارا و مرارا برای زیارت مرقدشان به شهر بهار رفته ام معروف است که آن مرحوم از میهمانان خود پذیرایی می کنند حقیر این مطلب را امتحان کرده ام و در سالیان متمادی چه در حیات مرحوم انصاری و چه بعد از حیات به همدان زیاد تردد داشته ام هر وقت به مزار شیخ آمده ام به گونه ای خاص پذیرایی فرموده اند
{خارج از کتاب}
حضرت استاد عید فطر سال قبل به دعوت رفقای همدان در آنجا تشریف داشتند حقیر هم به اتفاق جمعی از ارادتمندان حضرت استاد در مئیت ایشان بودیم .همین مسئله پذیرایی جناب شیخ را حضرت استاد هم فرمودند؛ قرار بود فردای آن روز برای زیارت بر مزار شیخ برویم، یکی از رفقای همدان بنام آقای حاجیلو که مسئول تدارکات بود قرار شد برای تهیه نهار به رستورانی در شهر لاله جین در نزدیکی بهار برویم و غذا رزرو کنیم. بقیه مطلب را انشاالله در پست بعدی ارائه می دهم
علامه حسن زاده :
"اگر گفتند تا به حال کجا بودى؟
بگو راه گم کرده بودم.
اگر گفتند چه چیزى آوردهاى؟
بگو اولا دل شکسته؛ که از شما نقل است:
در کوى ما شکسته دلى مىخرند و بس
بازار خودفروشى از آن سوى دیگر است
و ثانیا:
من گدایم چه توانم ببرم در بر شاه
طمع بخششم از درگه سلطان من است
و ثالثا:
الهى آفریدى رایگان، روزى دادى رایگان، بیامرز رایگان تو خدایى نه بازرگان.
اگر گفتند: بیرونش کنید؛
بگو:
نمىروم ز دیار شما به کشور دیگر
برون کنید از این در درآیم از درِ دیگر"
💐🌸🌷🌹🌻🌺💐🌸🌷🌹🌻🌺
چند نکته از مرحوم رجبعلی خیاط رحمه الله علیه....
نکته ۱ : اگر به قدر ترسیدن از یک عقرب، از عِقاب خدا بترسیم، عالَم اصلاح می شود.
نکته ۲ : تو برای خدا باش، خدا و همه ملائکه اش برای تو خواهند بود. «مَن کانَ لله، کان الله لَه»
نکته ۳ : سعی کنید صفات خدایی در شما زنده شود؛ خداوند کریم است، شما هم کریم باشید. رحیم است، رحیم باشید. ستاّر است، ستار باشید...
نکته ۴: دل جای خداست، صاحب این خانه خداست. آن را اجاره ندهید.
نکته ۵ : کار را فقط برای رضای خدا انجام دهید، نه برای ثواب یا ترس از جهنّم.
نکته ۶ : اگر انسان علاقه ای به غیر خدا نداشته باشد، نفس و شیطان زورشان به او نمی رسد.
نکته ۷ : اگر کسی برای خدا کار کند، چشم دلش باز می شود.
نکته ۸: اگر مواظب دلتان باشید و غیر خدا را در آن راه ندهید، آنچه را دیگران نمی بینند شما می بینید. و آنچه دیگران نمی شنوند، شما می شنوید.
نکته ۹: هرکاری می کنید نگویید: "من کردم"، بگویید: «لطف خداست». همه را از خدا بدانید.
تقدیم به اهالی معرفت
حضرت صادق علیه السلام فرموده اند：
عمویم عباس دارای بصیرتی تیز و شناختی بنیادی بود.
حضرت زین العابدین نیز فرموده اند：
گواهی می دهم که فرمان امامت را با بصیرت و آگاهی اجرا و از کیان اسلام دفاع کردی.
وی هرگز امام زمان خویش را برادر خطاب نکرد بلکه همواره می فرمود：
سیدی و مولای؛ یا اباعبدالله؛ یابن رسول الله
زیرا عباس مادر خود ام البنین را کنیز مادر اباعبدالله می دانست اگر چه هر دو از یک پدر بودند اما خود را شایستگی برادری حسین نمی دانست.
و این مساله ای بود که بانو ام البنین از فرزندان خود خواسته بودند.
دلیل دیگری که قمربنی هاشم اباعبدالله را جز سید و مولا خطاب نمی کرد این بود که نمی خواست عرب گمان کند که عباس از روی تعصب قومی و قبیله ای و هم خونی و برادری حامی اباعبدالله الحسین است.
بلکه می خواست بدانند که او حامی و فدایی امام زمان خویش است.
برای همین تنها زمانی که احساس کرد وظیفه اش را به نحو احسنت به اتمام رسانده و حضرت زهرا ایشان را پسر خود خطاب کرد.فریاد زد：
برادر، برادرت را دریاب....
او دین را شناخت و پیوستگی میان دین و مولایش حسین را درک کرد.
برای همین یکی از القابی که به ایشان داده شده((ظَهرُالوِلایَة)) یعنی کمر و پشتیبان ولایت است.
همانگونه که کمر، انسان را راست نگه می دارد و پشتوانه ی حرکت است.
او نیز پشت و پناه ولایت بود از این رو وقتی حضرت به شهادت رسید اباعبدالله بر بالینش رسید و فرمود：
((اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد))
منبع： ۷۲درس زندگی از سیره ی عملی ابوالفضل العباس
گم کردن خویشتن رسیدن به همان مستی و بی خبری نزد عارفان است و هوشیاری حجابی است بر حقیقت ذات ما.
دکتر الهی قمشه ای
تذکرة المتقین
پست 2
در مورد شدت ارتباط شیخ محمد بهاری با جناب آخوند ملا حسین قلی همدانی.عارف کامل سید احمد کربلایی فرمودند .ما پیوسته در خدمت ایت الحق آخوند بودیم و آخوند صد در صد برای ما بود ولی همینکه شیخ محمد بهاری با آخوند آشنایی و ارادت پیدا نمود آخوند را از ما دزدیدند .
در سال 1311ق که آخوند به لقاء الله پیوست .شیخ در نجف شیوه و طریقه استادش را ادامه داد و کسان بسیاری از علماء ایرانی و عرب و هندی را ارشاد و هدایت می نمود .وی چنان جاذبه ای داشت که نوشته اند
اگر شتربانی ده قدم با او راه می رفت خود را فدای شیخ می نمود
کتاب تذکرة المتقین ص24